Η Ομοιοπαθητική βασίζεται σε θεραπευτικούς νόμους και αρχές που διέπουν τη φύση και παραμένουν αναλλοίωτες ανά τους αιώνες. Ο θεμελιώδης νόμος της «τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια», έχει τις ρίζες του στον Ιπποκράτη.
Τα συμπτώματα μιας νόσου αφενός μεν επιβεβαιώνουν την ύπαρξη κάποιας διαταραχής, αφετέρου αποτελούν τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο οργανισμός προσπαθεί να αντιμετωπίσει τη διαταραχή αυτή. Δεν πρόκειται παρά για την εκδήλωση της προσπάθειας που καταβάλει ο ίδιος ο οργανισμός προκειμένου πρώτα να περιορίσει και στη συνέχεια να εξουδετερώσει την ασθένεια. Ο πυρετός, ο εμετός, η βλέννα, η διάρροια, το πύον, είναι χρήσιμα συμπτώματα ή παράγωγά τους. Χωρίς την παρουσία τους , η βλάβη θα γενικευόταν και ο οργανισμός θα κινδύνευε ακόμα περισσότερο.
Ουσιαστικά λοιπόν
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ, ΟΧΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ.
Ωστόσο συχνά, ο αμυντικός μηχανισμός του ανθρώπινου οργανισμού δεν διαθέτει την απαιτούμενη ενέργεια ώστε να επιφέρει την πλήρη ίαση. Σε αυτό το σημείο έγκειται ο ρόλος του ομοιοπαθητικού σκευάσματος, το οποίο κινούμενο στην ίδια κατεύθυνση με αυτή των αμυντικών μηχανισμών του σώματος, όμοια δηλαδή και όχι αντίθετα, τους δίνει ώθηση ώστε να πραγματωθεί η αυτοίαση. Σκοπός της ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι η ήπια, μόνιμη και γρήγορη αποκατάσταση της υγείας, η κατάσταση δηλαδή εκείνη όπου ο οργανισμός ρυθμίζει με αρμονία τη λειτουργία του και διατηρεί όλα του τα μέλη σε ισορροπία.
Ένα επίσης βασικό χαρακτηριστικό της Ομοιοπαθητικής είναι η ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ. Και αυτό διότι αντιμετωπίζει την ασθένεια σαν κάτι που επηρεάζει όλο τον οργανισμό και όχι μόνο ένα επιμέρους τμήμα του. Η αλληλεπίδραση νου, συναισθημάτων και σώματος, αδιαμφισβήτητο στοιχείο όλων των αρχαίων θεραπευτικών παραδόσεων, έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται πλέον και στις μέρες μας ως μια γενική αλήθεια. Σε αυτή τη βάση κινείται το ομοιοπαθητικό ιστορικό, κατά τη διάρκεια του οποίου ζητούνται πληροφορίες τόσο για τα σωματικά συμπτώματα, όσο και για τα συναισθήματα, τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες και την προσωπικότητα του ασθενούς. Στην περίπτωση που δύο άνθρωποι πάσχουν από την ίδια ασθένεια, διαβήτη ή υπέρταση για παράδειγμα, η διαταραχή στο σύνολο της θα εκδηλωθεί διαφορετικά στον καθένα, απαιτώντας έτσι και διαφορετική φαρμακευτική αντιμετώπιση.
Πρόκειται λοιπόν για μία ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΜΕΘΟΔΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, που λαμβάνει υπόψη της όλα εκείνο που καθιστούν το άτομο ξεχωριστό από τα υπόλοιπα.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αποκλειστικά ΦΥΣΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ (φυτικής, ζωικής ή ορυκτής) και χορηγούνται σε απειροελάχιστες δόσεις με αποτέλεσμα να στερούνται παρενεργειών ή αλληλεπιδράσεων. Γι αυτό το λόγο ενδείκνυνται σε ευπαθείς ομάδες, όπως νεογνά, εγκύους, θηλάζουσες και ηλικιωμένους.
Η Ομοιοπαθητική σαν θεραπευτική υπεισέρχεται σε όλες τις ιατρικές ειδικότητες και καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα ασθενειών:
–άγχος, stress, κρίσεις πανικού, φοβίες
-πονοκέφαλοι, ημικρανίες
-δερματοπάθειες
-γαστρεντερικές διαταραχές/ διάρροια, δυσκοιλιότητα, ευερέθιστο έντερο, ελκώδης κολίτιδα, νόσος Crohn, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, έλκος στομάχου κ.α
-γυναικολογικές διαταραχές/διαταραχές κύκλου, προβλήματα εμμηνόπαυσης, κονδυλώματα, κύστεις, ινομυώματα κ.α
-προβλήματα αναπνευστικού/βρογχικό άσθμα, αλλεργικό άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα, χρόνια βρογχίτιδα, συχνά κρυολογήματα κ.α
-αυτοάνοσα νοσήματα/ρευματοειδής αρθρίτιδα, νόσος Crohn κ.α
-διαταραχές ύπνου
-φλεγμονές μυοσκελετικού
Εξαιρούνται μόνο οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι παθολογοανατομικές βλάβες είναι μη αναστρέψιμες.
Η παράλληλη λήψη άλλων φαρμάκων ή η λήψη καφέ δεν είναι περιοριστικοί όροι για να ξεκινήσει κάποιος ομοιοπαθητική θεραπεία.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ 